2 Nisan 2009 Perşembe

Depeche Mode

Songs of Faith and Devotion'da ruhsal açıdan (ayrılık, meşhurluğu kaldıramamak, uyuşturucu, alkol) dibe vurmuş kişilikleriyle müzik tarihinin en güzel albümlerinden birine imza atan Depeche Mode'un o tarihten itibaren yayınladığı 4. albümleri olan Sounds of the Universe çıkış tarihinden 10 gün önce nete düştü. Sofad'ı anmamın tabii ki bir nedeni var. O albümden sonra çıkan hiçbir albüm tutmadı ve fanlar tarafından sürekli eleştirildi. Sofad Depeche Mode'un yükseliş devrinin son albümüydü. Özellikle Playing the Angel'da kullanılan endüstriyel gitar soundu bir çok fanı soğuttu. Bu arada bir not düşmem gerek buraya, bu yapılan eleştiriler tabii ki Depeche Mode ayarında eleştiriler. Demek istediğim Dm'in en kötü albümü bir çok grubun en iyi albümünden daha güzeldir.
Sounds of the Universe muhteşem reklam kampanyası ve iddialı ismiyle geldi. İlk single Wrong klibi ile beklentilere cevap veremese de güzel bir 80'ler elektro şarkısı olarak albüm hakkında beklentileri arttırdı. Albüm ise bana göre beklentilere cevap vermekten çok uzakta. Bu albüm Playing the Angel'dan sound olarak daha doyurucu. Endüstriyel gitarların azlığı ve o DM'in kendine has "downtempo" ve "karanlık" soundu Sofad'dan bu yana en güzel biçimde yansıtılmış ama yine de albüm "klasik" seviyesinde değil kesinlikle.
Albümün öne çıkan şarkıları, DM'in S&M serisinin son halkası "In Chains", ilk single "Wrong" ve tam bir konser şarkısı olan "Peace". In Sympathy ve "Hole to Feed" ise albümün diğer dikkat çeken şarkıları. Pet Shop Boys'un çağı yakalayan mükemmel albümünden sonra bu albüm gerçekten kötü geldi, ben Yes'i dinlemeye devam ediyorum. Albümde büyük bir Jean Michel Jarre ve Kraftwerk etkisi göze çarpıyor bu arada bunu da belirtmeden geçmek olmaz.

Single'ın klibi aşağıda,



Değinmişken PSB'nin single'ı Love Etc. yi de koyalım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder